Rakam mı istiyorsunuz? Alın size rakam: "bir". Evet "bir" şehidimiz var bizim. Belki çoğumuz için fazla değil, normalleştirilmiş bi rakam artık, ama inanın bi annenin yüreğinin taşıyamayacağı ağırlıkta o "bir" rakamı. Ve artık bizim de taşımıyor yüreğimiz o "bir" leri...
"1" şehit evet; çünkü hepsi annelerinin, babalarının, kardeşlerinin, karılarının, evlatlarının "biriciğiydi", gözbebeğiydi, onun için "bir"...Ve maalesef hepsi, bu saçma düzenin, bu saçma oyunun şehit süsü verilmiş kurbanı oldu, gerçek toplam sayıları merak edilen "birer" kurbanı.
Gerçek rakamı öğrensek ne olacak ki? Acı aynı acı, değişmez ki her "bir" ocağa düşen yangının boyutu...100 de aynı oranda yakmalı bizim canımızı 10 da 1 de. Unutmaya yüz tuttuğumuz önceki "biriciklerin" yangını gibi...
Canımız yanar yanmasına elbet ama elimiz, kolumuz uyuşturulmuşuz gibi bağlı. Sosyal medya haricinde bir direniş gösteremiyoruz. Bayrağa sarılmış şehit cenazelerinin bulunduğu fotoğrafların altına kalıplaşmış sözler karalayıp, ilk kuranın kim olduğu belli olmayan, kopyala yapıştır anonim cümlelerle sosyal hesaplarımızda ne kadar duyarlı birer vatandaş olduğumuzu sergilememiz yetmiyor işte bu saçmalığın son bulmasına.
Verilen bu tepkilere bile tahammül edemiyorum. Herşeyden, herkesten nefret eder oldum. Bu katliamın sorumluları olan soysuz hainlerden, onların sırtını dayadıkları diğer soysuzlardan, o diğer soysuzlara oy verip milletvekili yapanlardan, onlara çanak tutanlardan, onlara çanak tutmasa da bir halt beceremeyenlerden, tüm beceriksiz, art niyetli, saltanat ve ego düşkünü insanların barındığı meclisten, o meclisi oluşturmak için kullandığımız tüm oylardan, ülkemden, ülkemde yaşayanlardan... Ve hatta "akça pakça" görünmeye çalışanların dillerinden düşürmedikleri dinden soğudum...Ve bu düşüncelerime bağlı olarak suçluluk hissettiğim için kendimden de nefret etmek üzereyim.
Bana, sana, ona, bize bu kaosu yaşatan, içimize nefret tohumları eken, bu katliama çanak tutanlar, şundan emin olsunlar ki; o ağızlarından hiç düşürmedikleri dinlerinde ilahi bir adalet varsa eğer, ölen canların kanı yerde kalmaz, şehit anaların ahı sonsuza dek yakalarını bırakmayacak. Ölümden sonraki adaletten bahsetmiyorum, bu dünyadaki cehennemlerinden bahsediyorum; hepimiz göreceğiz cayır cayır yandıklarını...
Geleceğe dair tek umudum belki de bu!
"1" şehit evet; çünkü hepsi annelerinin, babalarının, kardeşlerinin, karılarının, evlatlarının "biriciğiydi", gözbebeğiydi, onun için "bir"...Ve maalesef hepsi, bu saçma düzenin, bu saçma oyunun şehit süsü verilmiş kurbanı oldu, gerçek toplam sayıları merak edilen "birer" kurbanı.
Gerçek rakamı öğrensek ne olacak ki? Acı aynı acı, değişmez ki her "bir" ocağa düşen yangının boyutu...100 de aynı oranda yakmalı bizim canımızı 10 da 1 de. Unutmaya yüz tuttuğumuz önceki "biriciklerin" yangını gibi...
Canımız yanar yanmasına elbet ama elimiz, kolumuz uyuşturulmuşuz gibi bağlı. Sosyal medya haricinde bir direniş gösteremiyoruz. Bayrağa sarılmış şehit cenazelerinin bulunduğu fotoğrafların altına kalıplaşmış sözler karalayıp, ilk kuranın kim olduğu belli olmayan, kopyala yapıştır anonim cümlelerle sosyal hesaplarımızda ne kadar duyarlı birer vatandaş olduğumuzu sergilememiz yetmiyor işte bu saçmalığın son bulmasına.
Verilen bu tepkilere bile tahammül edemiyorum. Herşeyden, herkesten nefret eder oldum. Bu katliamın sorumluları olan soysuz hainlerden, onların sırtını dayadıkları diğer soysuzlardan, o diğer soysuzlara oy verip milletvekili yapanlardan, onlara çanak tutanlardan, onlara çanak tutmasa da bir halt beceremeyenlerden, tüm beceriksiz, art niyetli, saltanat ve ego düşkünü insanların barındığı meclisten, o meclisi oluşturmak için kullandığımız tüm oylardan, ülkemden, ülkemde yaşayanlardan... Ve hatta "akça pakça" görünmeye çalışanların dillerinden düşürmedikleri dinden soğudum...Ve bu düşüncelerime bağlı olarak suçluluk hissettiğim için kendimden de nefret etmek üzereyim.
Bana, sana, ona, bize bu kaosu yaşatan, içimize nefret tohumları eken, bu katliama çanak tutanlar, şundan emin olsunlar ki; o ağızlarından hiç düşürmedikleri dinlerinde ilahi bir adalet varsa eğer, ölen canların kanı yerde kalmaz, şehit anaların ahı sonsuza dek yakalarını bırakmayacak. Ölümden sonraki adaletten bahsetmiyorum, bu dünyadaki cehennemlerinden bahsediyorum; hepimiz göreceğiz cayır cayır yandıklarını...
Geleceğe dair tek umudum belki de bu!
canim oyle dogru yazmissin ki. adalet yeriini tez bulsun. ben de sosyal medya paylasimlarini artik samimiyetsiz buluyorum ama ote yandan o paylasimlar da olmasa hepten bön bakicaz milletce nasil uyusmusuz di mi. canim kiyamam yaa emin ol bizim dinimiz bu değil. dine verdikleri zararin hesabini cok zor verecekler orası ayri ama cezalarini hemen bulsun tum hainler insallah. aynen ben de senin hislerindeyim. oy vermekten baska bi bok yapamiyoz zaten o da adet yerini bulsun oylari. zatwn kurgular senaryolar yazılmış anlasilan o.
YanıtlaSilCanım senin, benim gibi aynı düşünceleri paylaşan çok insan var biliyorum. Bizi ayakta tutan da bu zaten.
SilBaşımız Sağolsun. Bu durumun sorumluları bir bir dünya üzerinde cehennemi yaşayacak.Eden bulacak adalet bir gün yerini bulacak umutluyum.
YanıtlaSilSayı önemli değil.. Biri de aynı ateşin düştüğü ev için.. Canıdır,ciğeridir o gencecik yavru o evin.. Sayı önemli değil... Kalbiyle dili bir olamayanların tepkilerini ben de samimiyetsiz buluyorum.. Ama elimiz kolumuz bağlanmış sanki.. Ancak 2 tuşa dokunuyoruz işte tepki için.. Ama yetmiyor tabi..:( Allah ailelerine sabır versin...
YanıtlaSilAmin Nahide, elbette böyle bi vahşet karşısında tepkisiz kalmak imkansız. Herkes içini döküyo bir şekilde ama bazı paylaşımlar o kadar çok tekrarlanıyor ki bu vehameti normalizeleştiriyor, sıradanlaştırıyor. Ya da ne biliyim benim psikolojim bozuldu, herşey batıyor gözüme.
SilBaşımız sağolsun :( Söylenecek çok şey var ama söylesem tesiri yok, sussam gönül razı değil..
YanıtlaSil4 yorum sildim ya, niye mi sildim? Bu yazının altına "merhaba, harika olmuş canım, bana da beklerim: www.makyaj, kozmetik cart curt.blogspot.com" şeklinde bir yorumu yayınlayabileceğimi düşünebilen sığ insanlardan geldiği için. Gelmeyin canım bana ya! uğramayın, umrumda değil gözünüze hangi kalemi çektiğiniz, hangi ruju sürdüğünüz. Sabah sabah sinirim zıpladı resmen.
YanıtlaSilŞu sildiğin yorumlardan ben de siliyorum.. Yazık ki artık yazının başına mesaj olarak yazmak zorunda kalıyorum ama bazılarının okuması yok sanırım.. Depremle ilgili paylaşımım vardı altına "blogun çok güzel tasarım istersen gel" ya bir bitmediler cidden!
YanıtlaSilVe yazına geliyorum.. Ne yazık ki şunu gördüm "ay 16 şehit var çok ciddi" mercimek beyinli seni 1 şehit olunca ciddiye almıyorsun demek.. Yazık ya.. Çok yazık...
Sorma ya, sabah gözümü açar açmaz yorumları görünce dellendim birden. Ne diyelim? Acemiliklerine verelim, sinirleri daha fazla yıpratmayalım Sinirler laçka zaten :)
Siloff yaaaa.
YanıtlaSil