İyi ki Doğdun Damla

Canım kızım, bugün 3 yaşını deviriyorsun. Seninle ayrı geçireceğiz bugünü maalesef ama hafta sonu kendimi affettireceğim söz. Zaten henüz küsmeyi de bilmiyorsun ki, bir minni mouse pastası seni havalara uçurmaya yeter de artar. Sonra sabaha kadar "iyi ki doğdun Damla, iyi ki doğdun Damla, iyi ki doğdun, iyi ki doğdun... mutlu yıllar sana" ve püfffffff! Hadi bi daha! 

Sonsuza dek söyleyebilirim. Bıkmadan, usanmadan gözlerinin içindeki o ışığa bakarak zevkle yaparım hem de bunu. Hem bu şarkı senin için yazılmış bence. Hadi bi daha!

İyi ki doğdun Damla, iyi ki doğdun Damla, iyi ki doğdun, iyi ki doğdun, mutlu yıllar sanaaaa.

Seni çok seviyorum pamuk kızım.

Ah Korona Ne Yaptın Sen Bize?

Geçen hafta seyrekleşen mesailer bu hafta tamamen kalktı. Evdeyim ben de, çoğu insan gibi. Bu evde olma hali zorunlu olduğu için normal zamanlarda hayalini kurduğum bir mutluluk vermedi bir çok şeye zaman ayırabiliyor, kitap okuyabiliyor, bloga girebiliyor olmama rağmen.

Tüm bunlara rağmen hissettiğim şey mutluluk değil evet. Mutsuzluk da değil hissettiğim aslında, olsa olsa şükürdür belki tam olarak hissettiğim. Her şeye rağmen bu dünyada var olabiliyor, kendimi ve ailemi dışarıdaki mikroplardan koruyabilme şansı bulabiliyor olduğum için belki.

Ve bu şükürle birlikte, eve kapanıp Damla'yla uyduruk oyunlar oynarken, kurduğu uzun cümlelerine şaşırırken, ona tuvalet eğitimi vermek için cebelleşirken neden işe gitmediğimi unutabiliyorum bazen.

Damla'm biricik kızım; onun içindeki bu mutluluk beni  de öylesine sarmalıyor ki dünyada olup bitenlerden bir tek onunlayken bihaber oluyorum ve gamsızca eğlenebiliyorum.

Bir de düşünmeye fırsat bulduğumda; özgürce gezebildiğimiz, alışveriş yapabildiğimiz, çocuğumuzu parka, sinemaya, tiyatroya götürebildiğimiz, sevdiklerimizi koşulsuzca sarmaladığımız zamanları şöyle bir kafamdan geçiriyorum da hayat gerçekten çok güzel değil miymiş? Ah korona ne yaptın sen bize?

Bal Damla'm 2 Yaşında

Pamuk kızım, kurabiye suratlım, her şeyim....

Hızla büyüyerek bizi şaşırtmaya ve  minicik bir mimiğinle bile göklerde uçmamızı sağlamaya devam ediyorsun. Bu durum ne zamana kadar sürecek diye merak etmiyorum artık, sanırım sonsuza kadar...

Sürekli tekrarladığın saçma sapan hareketlerine bile bıkmadan en içten kahkahalarımı sonsuza kadar patlatabilirim evet.

Komik suratlı meleğim benim...

Benim artık  2 yaşında olan, henüz cümle kurmayı beceremeyen ama her kelimeyi bilen ve bir şekilde söyleyen, 10'a kadar hem ingilizce hem türkçe sayabilen, renkleri, şekilleri de aynı şekilde bilen, şarkılara bazen doğru bazen uydurarak eşlik eden, karıştırmayı, dağınıklığı, zıplamayı, hayvanları ve çocukları çok seven  bal Damla'm...

Bu içindeki zıp zıp zıplayan mutluluk hiç bitmesin e mi? O güzel yüzünden de hepimize bulaştırdığın gülücükler hiç eksik olmasın olur mu benim mis kokulu yavrum?

İyi ki doğdun, iyi ki doğdun da dünyamızı böyle güzelleştirdin iyi ki ama iyi ki benim kızım oldun... ve yine söz veriyorum sana; ben de ölene kadar senden bu "iyi ki" ile başlayan cümleyi duymak için çabalayacağım her zaman. Seni çok ama çooooooooooook seviyorum minik kuzum, nice mutlu yaşlara...

07.08.2019

Kızım'a

Canım kızım, minik Damlammm!

Nasıl beceriyorsun bilmiyorum, o küçücük bedeninle koskoca dünyayı durdurabilmeyi ve beni bu kadar mutlu etmeyi?

Kalbimi yere göğe sığdıramaz hale getirip,  o kurabiye suratınla ve o içimi eriten "annnnii" diye seslenişinle tüm bunları nasıl başarıyorsun söyle bana mis kokulum?

Ne desem, nasıl anlatsam ki...? Tarifsiz...

Sen tanrının bana verdiği en güzel hediye; iyi ki, iyi ki ama iyi ki senin annenim ben... İnan bana, hayatım boyunca ben de bu cümleyi senden duymak için çabalayacağım hep.

Seni çok seviyorum pamuk kızım, anneler günümüz kutlu olsun!

Damla'nın Notları (1 Yaş Doğumgünü)

     E yıl bitmeden şu doğum günü postumu da artık yazalım dedim ve nihayet -onaltıncı ayımın içindeyken- size aktarmaya söz verdiğim doğum gününe ait anılarıma geçebilmenin haklı gururunu yaşıyorum şu anda. 

Hadi hemen lafı uzatmadan davetiyemle başlamak istiyorum mevzuya;

İşte annemin "canva"da oluşturduğu doğum günü davetiyem... İçinde balonların bir de anne ve babamla benim ilk fotomuzun olduğu bu minnoş davetiye herkese whatsapp aracılığıyla gönderildi.

Annemin konsepti sıcak hava balonu olarak seçtiğini daha önce söylemiştim sanırım ve konsepte uyan anı tablom da tamamen annemin tasarımıydı. Üzerindeki fotonun da nasıl çekildiğini bir önceki posttan hatırlıyorsunuzdur herhalde...

Şu anda odamda karyolamın üstüne asılı olan doğum günü arka fonumu da anı tablom gibi annem cilekworkshop.com a yaptırdı.

Ve tamamen annemin elceğizleriyle hazırlamış olduğu doğum günü kurabiyelerim...

Yine becerikli annemin pamuk elleriyle haftalar öncesinden hazırlamaya başladığı hediyelik magnetlerim de böyle rengarenkti.

Ve Aslı halam'ın armağanı doğum günü pastası...

Gördüğünüz gibi sıcak hava balonu konsepti, pembe,mint,beyaz,sarı ve bebe mavisi renkleriyle uyumlu bir şekilde kullanıldı.

 Annem, elbisemi de Mothercare'in internet sitesinden beğenip aldı. İlk giydiğimdeki yüz ifademden de anlayacağınız gibi elbise içinde biraz garip hissediyorum kendimi...

Doğum günümde gelen konuklara izletmek amacıyla annem bir de hoşluk düşündü. Bir yıl boyunca biriken ve içinde o gün bizi yalnız bırakmayan herkesin benimle birlikte yeraldığı fotolardan oluşan bir slayt hazırladı annem ve bu slayt herkesi çok duygulandırdı. Hadi siz de aşağıya tıklayıp izleyin...

Ve gerçekleşen ilk doğum günümden güzel görüntüler...

İşte böyle... Sonunda 1 yaşına girebildim. Daha annemin karnındayken başladığım blog maceramı burada bitiriyorum, en azından okuma yazma öğrenene kadar...Ve buradan, dünyaya yeni gelmiş kardeşlerime seslenmek istiyorum; "sakın blog işlerine bulaşmayın bırakın annenize! Hatta çok uslu durun hep uyuyun ki onlar da rahat rahat yazabilsinler, inanın o zaman çok mutlu oluyorlar :) Artık haberlerimi annemden alırsınız, öptüm hepinizi, baysss!

Damla'nın Notları (11.Ay)

(07.07.2018 - 06.08.2018)

 Merhaba sevgili dostlar, öyle-böyle 10 aylık maceramı daha önce sizlerle paylaşmıştım, uzuuuun bir aradan sonra nihayet 11. ayımı da size aktarıp ve doğum günü postuyla da güzel bir final yapmak istiyorum hayırlısıyla.

Bu yazı işleri bana göre değil anladığım kadarıyla. Bir kere, okuma yazma bilmiyorum ben, bu yüzden çok saçma zaten. Annem çalışmaya başladığı için benim yazılarıma vakit ayıramıyor, bu yüzden okuma yazma öğrenene kadar ara vermek durumundayım.

Neyse, ne diyorduk? Şu an 15 aylığım ama varsayalım ki 11. ayımdaymışım tamam mı?

Hafızamı ve arşivi zorladığımda bulduğum 11 aylık  kayıtlarımı sizle hemen paylaşmak istiyorum;

11.ayım tatil ve doğum günü hazırlıklarıyla geçti diyebilirim. Doğum günümü ilk başta Nilüfer teyzem'in Sincap evler'deki yazlığında yapmaya karar vermişlerdi. Bir pazar günü, oraya "acaba nasıl olur ?" diye bakmaya gitmiştik.  Bu fotoyu işte orada çekmişlerdi. Gülümsediğime bakmayın, şu çimlerden pek hoşlanmadım aslında.

Vee doğum günü hazırlıklarına küçük bir mola. İşte, çekirdek ailemle tatile gidişimiz. 

Tatilde Kuşadası Güzel Çamlı'ya gittik. 1 hafta orada kaldık. Oradayken bir gün Şirince'ye başka bir gün de Bodrum'a da gittik. 

 Ümit amcamlar da bizle birlikteydi. Madem günlük tutuyoruz onu da buraya kaydedelim; Ümit amcam ile Şeyda ablam da bir bebek bekliyorlarmış.

 Güzelçamlı'nın denizi çok güzeldi. Hayatımda girdiğim en güzel denizdi :)

 Ay vallahi çok iyi geldi şekerim,

 Bu da Bodrum'da...

 Hey dostum bodrum'da mıyım ben şimdi?

 Canım ailemle

 Bu da Güzelçamlı'da tatlı komşumuz Nesli... Kendisi beni çok sevdi. Tabi ben de onu.

Tatil çok güzelmiş...

 Evimize döndüğümüzde annemin beni zaptetmesi için bulduğu çözüm. (Bu arada, artık emekleyebiliyorum. :)

 Ve doğum günü hazırlıklarına kaldığımız yerden devam. Annemin hazırladığı magnetler...

Annem konsepti sıcak hava balonu olarak belirlemişti ve konsepte uygun olarak beni uçan balonlar bağlanmış bir sepetin içine koyup fotoğrafımı çekmek istedi. Bu fotoğrafımı doğum günümde koyacağı anı panosunda kullanacakmış.

Sırf bu fotoyu çekmek için yollara düşüp ilk bulduğumuz yeşil bir alana yayıldık.

Recep amca ve Sevda teyzeler de bizimleydi.

 "Ben daha yeni yeni sıralamaya başlamış, ayaklarımın üstünde zor duruyorken bu kadar eziyet niye?" diye düşünüyordum.

 Aslında eğlenceli tarafı da vardı.

 Evet evet zaman zaman çok eğlendim.

İşte, annemin hayalini kurduğu foto... Bu balonlar beni uçurmaz di mi?

Sonradan Aslı halam da bize katılmıştı.

Canım annem beni sarmalarken...

Canım ailem...

İşte böyle, artık benim de "1" yaşım var...

Doğum günü partimi anlattığım son postumda görüşmek üzere, bayssss!...