Kızım'a

Canım kızım, minik Damlammm!

Nasıl beceriyorsun bilmiyorum, o küçücük bedeninle koskoca dünyayı durdurabilmeyi ve beni bu kadar mutlu etmeyi?

Kalbimi yere göğe sığdıramaz hale getirip,  o kurabiye suratınla ve o içimi eriten "annnnii" diye seslenişinle tüm bunları nasıl başarıyorsun söyle bana mis kokulum?

Ne desem, nasıl anlatsam ki...? Tarifsiz...

Sen tanrının bana verdiği en güzel hediye; iyi ki, iyi ki ama iyi ki senin annenim ben... İnan bana, hayatım boyunca ben de bu cümleyi senden duymak için çabalayacağım hep.

Seni çok seviyorum pamuk kızım, anneler günümüz kutlu olsun!

Annem'e

Yokluğun, tarifsiz bir yara olarak kaldı bende. Özlemin, dünyadaki hiçbir şeyle yerinin dolmayacığını bilmek kadar can yakıcı hâlâ.

Kokun, sesin, ellerin ve şevkâtin... O kadar hasretim ki bunlara... Bir gün kavuşur muyum, bilmiyorum. Sorgulamıyorum da artık.

Sessizce kabullendim galiba bu durumu ama özlemek hiç bitmiyor, hiç... Özlemek var ya özlemek... Özlemek özlemek olalı hiç bu kadar çoğalmamıştı belki de.

Her gün, her Allah'ın günü aklımdasın. Sabah kalkıp da gece uyuyana kadar. Hatta bazen uyurken.

Bugün de tabi...

Hiçbir sene atlamadım biliyorsun;

Anneler günün kutlu olsun güzel annem!