Galata Kulesi

İstanbul bağrında ne çok hazine barındırıyor değil mi? Boğaz, Haliç, Sarayburnu, Kadıköy, Sultanahmet, Süleymaniye, Eminönü, Beyazıt, Galata ve daha nicesi. Bunların hepsi farklı bir şehirde olsa tek-tek gidilip görülecek güzellikte ve değerde.

Her birinde ayrı yaşanmışlıklar, ayrı hikayeler saklı. İstanbul'u gezmek bir güne sığmaz bu yüzden. Bu yerlerin her biri için en az ayrı bir gün ayırmak gerekir.

Ama "yok ben hepsini birden göreceğim" diye tutturuyorsanız Galata Kulesi'ne çıkıp hepsini aynı anda panoramik olarak da görmeniz mümkün :) Hatta bunların dışında akan trafiği, koşturan insanları, vapurların coşturduğu Boğaz'ın köpüklü sularını, her yerde uçuşan martıları yani İstanbul'un yaşayan ruhunu da dalgın gözlerle seyredebilirsiniz buradan.

Etrafındaki kişiliksiz, kılıksız beton yığınına inat, gökyüzüne asil bir şekilde uzanıverir İstanbul'un vefalı, çilekeş bekçisi.

Çevresindeki semtlere uğradığımda ya da Boğaz'da vapurdayken aniden "neredeyim ben?" diyerek yönümü şaşırdığım anlarda gözlerimin aradığı yegane yapıdır Galata Kulesi. (Camileri hep uzaktan karıştırıyorum da :) ) Bu sebeple 34 yıllık ömrümde yüzlerce belki de binlerce kez göz göze gelmişizdir kendisiyle ama hayatımda ilk defa dün nasip oldu bu kuleye çıkmak.

Bayram'da İstanbul'un tenhalaşmasını fırsat bilerek birden ani bir karar vererek kendimi Kuledibi'nde buldum ( "Güzel şeyler aniden olur" demişti ya Oğuz Atay; ne doğru!)

Defalarca gözümü kestiremediğim o kuyruğa bu sefer kararlılıkla girdim ve yaklaşık 1 saatin sonunda İstanbul'u kanatlarımın altına aldım ben de.

Bu kule dünyanın en eski kulelerinden biri. Bizanslılar zamanında 528 yılında fener kulesi olarak inşa edildiği 1348 yılında Cenevizliler tarafından da geliştirildiği sanılmakta. Kimi zaman gözetleme kulesi olmuş kimi zaman da zindan... Bugüne kadar ne savaşlar, ne yangınlar ne felaketler atlatmış; kubbesi uçmuş, yanmış, yıkılmış, dökülmüş ama her defasında yenilenmiş ve bugüne kadar ulaşmış.

Galata kulesi için pek çok şiir yazılmış ama en etkileyici olanı, insanın yüreğine en dokunanı şüphesiz Ümit Yaşar Oğuzcan'ın bu kuleden atlayarak intihar eden oğlu Vedat Oğuzcan için yazdığı şiirdir. Aşağıda, Youtube'dan bulduğum videoda Ümit Yaşar'ın kendi seslendirmiş olduğu bu şiiri dinleyebilirsiniz.

Bunun gibi pek çok intihar olayına ve daha nelere nelere tanıklık yapmış bu kule...

Ayrıca hakkında -Kız Kulesi'yle olan aşkı gibi- pek çok efsaneler de anlatılmakta. Bu efsanelerden bana en mantıklı geleni Ahmet Çelebi'nin tahtadan yaptığı kartal kanatlarını takıp bu kuleden Üsküdar'a kadar uçmayı başarmasıdır herhalde.

Sadece efsane de olsa bunu hayal etmesi bile insanı heyecanlandırmaya yetiyor. Ayrıca bu olayın Evliya Çelebi'nin Seyahatname'sinde geçtiğini düşünürsek doğru olma olasılığı bence yüksek. Rivayet o ki; halkın "Hezarfen" (Bin ilim bilen) lakabı taktığı Ahmet Çelebi bu başarısını tehlikeli bulan dönemin padişahı IV.Murat tarafından Cezayir'e sürülmüş. İşte bana göre, bu olayın gerçek olma ihtimali tam da bu yüzden yüksek...

Yukarıdaki videoda kuleye girebilmek için beklemek zorunda olduğumuz uzuuuun kuyrukta çektiğim görüntüler var. Etraf çok canlı; sokakta müzik yapan gençler, ellerinde biralarıyla ayaküstü sohbet eden insanlar, kuleyle aynı karede olmaya çabalayanlar, kulenin dibindeki kafelerde bir şeyler atıştıranlar, selfie çubuğu satıcıları, etrafa şaşkın şaşkın bakan turistler...  hepsi ve daha fazlası yukarıdaki videoda :)

E bize sıra gelene kadar hava karardı. Maalesef kuleden gündüz manzarasını seyredemedik. İstanbul'un ışıl ışıl olan gece görüntüsünün seyri doyumsuz elbette ama pek fotojenik olmuyor. Bu yüzden ben pek güzel kareler yakalayamadım.

Tamam itiraf ediyorum; fotoğraf makinesinin ayarlarıyla oynamak yerine manzaranın tadını çıkarmak istedim :)

Ama yine dayanamadım da. Bari biraz videoya çekeyim dedim :) Buyrunuz:

Orada bulunmanın nasıl bir his olduğunu anlatmama gerek yok herhalde. Hangi manzaraya bakacağını şaşırıyor insan ama yine de bir eksiklik hissediyorsunuz; çünkü baktığınız 360 derece İstanbul manzarasında Galata Kulesi'ni göremiyorsunuz :)

İnsan istanbul'a bakınca bu kuleyi de görmek istiyor...

Bu da kulenin dibinden gece görüntüsü.

Kuleye giriş ücretleri biraz kafa karıştırıcı. Şöyle ki; öğrenci ve yerliysen 5-TL, öğrenci değilsen ama yerliysen 10-TL, öğrenci ol ya da olma turistsen 25-TL. :)

Ben bu garip tarifeyi bilmiyordum oraya gittiğimde. Daha önce bir yerlerde girişin 6-TL olduğunu okumuştum ve sanırım okuduklarım eski yıllardan kalma yazılardı. Benim de aklımda öyle kalmış ve kuyruğa girdiğimde aklımda bu bilgi vardı. Turistin biri hayatının hatasını yaparak bize yanaştı ve biletin nereden alınacağını, kuyruğun nereden başladığını ve biletin fiyatını sordu :) ben de gayet kendinden emin ve konuksever bir tavırla 6 TL dedim (!) Şu an nasıl bir vicdan azabı içersindeyim anlatamam. :)

Biletin satıldığı danışmaya geldiğimde fiyatları görünce gözlerimin nasıl pörtlediğini tahmin edersiniz. Hayır kendim için değil turist içindi bu göz pörtlemesi :) Bir de kulede o kadını görünce içimde koca bir vicdan azabı nasıl çiçek açtı bilemezsiniz. O çiçeklenen vicdan azabıyla birlikte görünmemeye çalışarak sıvıştım ben de :) Sanırım görmedi beni.

Olur ya; belki bu kadıncağız ülkemizi çok sever, burada yaşamaya karar verir, ardından dilimizi söker ve günün birinde internette dolanırken bu yazıya rastgelir de bu yazdıklarımı okursa; kendisinden çok ama çok özür dilerim :)

Neyse; günah çıkarmayı da yaptıktan sonra gönül rahatlığıyla yazımı bitirebilirim.
Herkese mutlu haftalar diliyorum... :)