Wikipedia

Arama sonuçları

19 Ocak 2017 Perşembe

Hamilelik Günlüklerim (İlk 10 hafta)


En büyük hayalimdi, hamileyken günlük tutmak. Yaşadıklarımı günü gününe kaydedip, bu özel anları ölümsüzleştirmek... Gerek son zamanlarda yaşadıklarım, gerek içimi dışıma çıkaran mide bulantılarım ilk 9 haftayı ıskalamama neden olsa da zararın neresinden dönülse kârdır diyerek bu alemde benim de hamilelik günlüklerim bulunması adına kayıtlara başlamaya karar verdim.

Evet aslında yeteri kadar hamilelik günlüğü barındırıyor bu alem zaten ve bana da "he, bi sen eksiktin" diyebilirsiniz belki ama hamileliğini ilk öğrenen ve şaşkın gözlerle arama motorlarında "hamile", "gebe", "hamilelik", "4. hafta hamilelik"," hafta hafta hamilelik"... gibi komik cümleler sorgulatan toy anne adaylarına benim de bir katkım olsun isterim. Zira ben de onlardan biriyim ve diğer günlükleri okumalara doyamıyorum bu aralar :)

Neyse; ilk 10 haftayı ayrıntılı ayrıntılı yazamayacağım, ki yazacak fazla da bir şey yok zaten.

Bu yüzden 10 haftalık süreci özet geçerek hamilelik günlüğüme merhaba demek istedim sadece;

1-4 hafta : Halsizlik

5-7 hafta: Halsizlik, bel ağrısı, çişe zor yetişme, adet belirtileri " regl tarihim neydi yahu?"

7. hafta : Çift çizgi! (yehuuu!) 3 ayrı doktora gidip evladımıza bakıp bakıp doyamamalar, onu "susam tanem benim" diye sevmeler. (Doktor susam tanesi kadar olduğunu söylemişti)

Yedinci hafta, yani hamile olduğumu öğrendiğim haftaya ait parantez içinde anlatmam gereken şeyler var aslında; testi iş yerinde yapmıştım ve Gökhan'a bunu nasıl söyleyeceğim konusunda eve gidene kadar hiçbir fikrim yoktu. Yolda bununla ilgili olarak yüce google'a sordum; "hamilelik haberi nasıl verilir" diye. Bir sürü hikaye okudum, hoşuma gidenler de oldu ama içime hiçbiri tam olarak sinmedi. Sonra eve gittim Gökhan henüz gelmemişti. Şapşal şapşal gülümsüyordum, karnımı tuttum (ne hissedeceksem artık :)) ve dedim ki "hadi bakalım bebişim, biz en iyi yaptığımız şeyi yapalım ve yazalım... Babaya bir mektupta senin müjdeni verelim" Sonra oturduk çocuğumla şu aşağıdaki mektubu yazdık. Tabi velisi olarak ilk mektubunda evladıma ben yardım ettim. Okumayı daha sökmedi sonuçta. :)  Tamamen bir solukta yazılmış bir mektup oldu. Şu an buzdolabımızda asılı ve her okuyan susam tanemin mektubunu çok beğeniyor...

(Bu arada annemin evindeki kırtasiye malzemelerimi henüz evime getirmediğim için zar zor bulup buluşturduğum kağıt ve kalem de ne kadar imkansızlar içinde sürpriz hazırladığımızı kanıtlıyor sanırım :))


8. hafta : Kokulara karşı hassasiyet, çevremdeki insanlara parfüm yasağı getirmeler, düzenli beslenmeye karar verme, sabah kahvaltı çantasıyla işe gitmeler, susam tanesini zeytin tanesine dönüştürme çabaları, (bu arada kan verme bahanesiyle onu tekrar görme, hatta kalp atışlarını dinleme :) )

9. hafta : Parfüm, yumuşatıcı, çamaşır deterjanı kokusu duyunca öğürmeler, kokusuz çamaşır deterjanı aramalar, mide bulantısından boğazların tahriş olması, düzenli beslenme kararına ara verme, çubuk kraker ve peynir ekmekli beslenme düzenine geçme...

10. hafta: E can mı dayanır buna? Aşırı mide bulantısından serum yeme ve mide bulantısı ilacına başlama... (Bu arada bizim susam tanemiz zeytin tanesine dönüşmüş, doktora gitmişken yine gördük onu. Acaba bu ultrason aletleri ne kadardır diye düşünmeye başladım bir de :) ) İlaç mı işe yaradı yoksa süreç mi böyle ilerliyor bilemiyorum ama 2 gündür kendimi daha iyi hissediyorum. İnşallah bu çalkantılı, bulantılı dönem bitmiştir.

İçinde bulunduğum 10. haftaya kadar olan periyodun özeti kısaca böyleydi. Pek bir şey hissetmiyorum. Çoğu zaman unutuyorum bile. Koştura koştura yürüdüğümde çevremdekilerin "şşş hızlı hareket etme" demeleriyle toparlıyorum kendimi. Tabi bunun yanında gün be gün içimdeki zeytin tanesinin nasıl bir gelişme gösterdiğini yakından takip etsem de hiçbir şey hissedememek ve cinsiyetini merak etmek beni daha çok sabırsızlaştırıyor.

İşte ilk 10 haftam özetle böyleydi. Çok şükür şu an mide bulantılarım biraz hafifledi, inşallah bitecek ve ben de normal normal hamilelik geçireceğim. Ne sıklıkta yazarım bilemiyorum ama elimden geldiğince sık sık uğrayıp bizdeki durumları buraya aktarmak istiyorum. (Zeytin tanem henüz 3,23cm bu da burada dursun :)) Görüşürüz...

6 yorum:

  1. Allah hayrlsıyla kucağınıza almayı nasip etsin 😃 çok tatlı oluyolar ya.Seve seve doymuyo insan 😃 çok güzel hamilelik geçirmeniz dilegiyle 😃

    YanıtlaSil
  2. Çok sevindim.. Hayırlısıyla kucağına alırsın inşallah bebeğini... Şimdi gün gün, hafta hafta sayan acemi anneye:) azbiraz deneyimli bir anneden tavsiye: Her saniyenin bile kıymeti bil ve içindeki bu mucizeyle doyasıya yaşa. Bu yaşam yolculuğunun her anında mutlu ol, mutlu hisset. Çünkü başka hiçbir şey böyle hissettiremez..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. teşekkür ederim tecrübeli anne :) böğürdüğüm anları doyasıya yaşamak istemesem de diğer anların keyfini çıkarmaya çalışırım :)

      Sil
  3. Ayyyyy coooook sevindiiiiim! Gözünüz aydin! Insallah cok rahat ve keyifli bir hamilelik olur ve yavrucugunu kucagina alirsin hayirlisiyla:)

    YanıtlaSil