Nerede kalmıştık?

Merhaba sevgili blog alemi, buralara gelmeyeli epeyce oldu. Bugün "dilekeren.com"alan adımın uçtuğunu farkettim ve yazılarıma ulaşamadım. Sanırım uzun zamandır görünür değildi bloğum ve bundan haberim yoktu. Gördüm ki kimsenin de umrunda değilmiş bu durum (buna kendim de dahil)

Bunun üzerine, "dilekeren.com" neyime, uğraşamam bunlarla deyip, alan adımı tek kalemde iptal edip, "blogspot"u özgür bırakmaya karar verdim ve soluğu burada aldım. Umarım "blogspot" uzantısı yine uğurlu gelir de  yazmaya başladığım ilk zamanlar gibi aktif olabilirim tekrar.

Damla büyüdükçe bana kalan zaman küçülüyor sanki. Yazmak, okumak, şarkı dinlemek, gezmek... tüm bunlar blogumun ana konularıydı ve fakat ben bunlardan o kadar uzağım ki bu ara.  Bilmiyorum "blogspot" olmak bir işe yarar mı? 

Bunlardan uzak kalmakla beraber tüm bu koşturmacalı hayatımda  yazılacak çok daha başka konular da var paylaşmak istediğim aslında. 

Örneğin, çok fazla kitap okuyamıyorum evet ama storytel'den dinliyorum arada merak ettiğim kitapları, çocuk kitapları okuyorum bir de bolca, hem de gürül gürül yüksek sesle ve milyon tekrarla, bıkmadan... :) Sinemaya gidemiyorum ama Netflix'ten izlediklerim var (çoğunun sonlarında uyuya kalsam da :)) Damla'dan çok şey öğreniyorum bir de, onunla yaşadıklarımı, annelik maceralarımı anlatmak isterim mesela.

Ayrıca, iş hayatından bıkkınlığımı anlatmak, içimi dökmek isterim, anneme özlemimi anlatmak isterim yine, eski günleri anlatıp hatırlamak ya da. Yeni bir semte alışmaya çalışırken yaşadıklarımı... Hele araba kullanmaya başlarken yaşadığım gülünç anlar o kadar burada olması gereken anlar ki.. Hepsini sıraya koyup tüm yılda her gün bir yazı yayınlayabilsem keşke.

O kadar olmasa da umarım bu sene bolca vakit bulabilir de uğrayabilir ve bunları burada anlatabilirim. Bir de çok güzel bir yıl olsun hepimiz için, anlatmaya ve yaşamaya doyamadığımız. En kısa zamanda tekrar uğrayabilmek dileğimle...