Karadeniz Turu 5.Gün (Rize, Uzungöl, Ordu)

İşte geldik turumuzun 5. gününe... O sabah gözümüzü Rize Pazar'daki en az Hilton kadar konforlu olan Suada Hotel'de açtık. Hızlıca hazırlanıp kahvaltımızı da yaptıktan sonra atalarımıza laik bir şekilde göçebe hayatımıza kaldığımız yerden devam etmek üzere valizimizle yollara düştük tekrardan. :)

Bugünkü gezi rotamız şöyle olacaktı:
-Rize Bezi Atölyesi
-Rize Kalesi
-Uzungöl
-Memiş Ağa Konağı
-Ordu ( Konaklama için)

 İlk durağımız meşhur Rize bezini üreten bir atölye oldu. Çeyiz için nevresim takımları, yazın efil efil rahat etmek için klimalı atlet ve klimalı don almak isteyenlere alışveriş molası verildi. :) Biz alışveriş yapmak yerine atölyenin hemen yan tarafında bulunan, turistlerin çay toplar gibi poz verdikleri bahçede poz vermece oynadık :)

Bahçenin sahibi, çay topladıkları o büyük makasın kırıldığını söylediği için böyle elimizi kolumuzu nereye koyacağımızı bilemeden çayların arasında durduk öylece :) Makas olsaydı ve İlknur bizi çekerken parmağını saklamayı becerebilseydi eminim çok inandırıcı ve güzel bir fotoğraf olurdu. :)

Makasın kırık olması İlknur'un pek umrunda değildi :)

 Daha sonra Rize Kalesi'ne gidip bir kahve molası verdik. Aslında Rize Kalesi'nin kalelik bir özelliği de pek kalmamıştı. Duvarlarına, burçlarına her bir yerine masalar, banklar konmuş. Ama hala güzel bir manzarası vardı.

 İşte Rize Kalesi'nden Rize manzarası...

E buralara çıkmışken manzaranın da keyfini çıkarmak gerekir dedik :)

Kalede bulunan kafede güzel manzarayı seyrederek kahvemizi içtik, sohbet ettik.

Kahvemizi de içtikten sonra hakkında türlü şehir efsaneleri dönen pek bir merak ettiğim, Trabzon'un Çaykara ilçesine bağlı meşhur Uzungöl'e doğru yolumuza kaldığımız yerden devam ettik.

Haldezen deresinin önünün kayalarla kapanması sonucu oluşan ve doğanın bize bahşettiği güzeller güzeli Uzungöl hakkında çok şey duymuştum. Her geçen gün artan betonlaşmadan, Arap yarım adasından gelen turistlerin yoğun ilgisi yüzünden otellerin artışından, esnafının Araplar'dan kopardıkları bahşişlerle arsızlaştığından ve çevrenin panayır yerine dönüşünden çok şikayet ediliyordu... Biraz ön yargılı olarak ve dolduruşa gelerek oraya gittiğimi söyleyebilirim.

Ama otobüsten indiğimizde gözlerimi alamadığım manzara buydu. E hal böyleyken Uzungöl hakkında söylenenlerin hiçbirini hatırlamadım o anda doğal olarak. :) Bu doğa harikası yerin bozulmuş haline bile hayran kalan, zavallı bir betonerme şehir insanıydım nihayetinde :)

Karadeniz'in bir çok yerinde olduğu gibi yine bilmiyordum yeşilin kaç tonunu barındırıyordu burası da. Bu kadar yeşil görmeye alışık olmayan gözlerim oralarda biraz daha kalsaydım yeşerir miydi acaba?

Tabi bu güzel manzara karşısında benim gibi İkuş da delirdi. Nerede, nasıl poz verse bilemiyor, içi içine sığmıyordu İkuş'un :) (Yeğeni Nehir, ona İkuş dediği için biz de öyle diyoruz)

Betondan yapıldığı için eleştirilerden bir hayli nasibini alan meşhur Uzungöl Merkez Cami her şeye rağmen ilgi odağıydı. Herkes bulunduğu kareye camiyi de sığdırma derdindeydi. Aslında beton yerine ahşaptan yapılsaydı gerçekten daha doğal bir görüntü olabilirdi Uzungöl'de. Cami 2002 yılında yapılmış, öyle köklü bir geçmişe de sahip değil üstelik.

Ben eski halini görmediğim için bu hali bile cennet gibi geldi bana ama eski haliyle kıyaslama yapanlar çok dertli. Evet söylenenlerin çoğu da doğru. Yukarıdaki fotoda da olduğu gibi nereye dönsek Araplar'la karşılaştık biz de. Hatta bi ara "bizim tur, hızını alamadı da Arabistan'a mı geldik yahu?" diye düşündüm.:) Ama herşeye rağmen, bu canım yer için gelip de beğenmedim demek büyük haksızlık olurdu...

Etraftaki kalablık olmasa tam kafa dinleyeceğiniz, doğa ile iç içe olabileceğiniz bir yer aslında. Tabi o kalabalığı yok sayamak da pek mümkün değil ama inanın o kalabalık bile burada huzurlu geliyor insana.

Yapabileceğiniz en eğlenceli aktivite ya bisiklete binmek ya da böyle arkadaşlarınızla pozlar vermek olabilir, bir de fotoğraf çekmek tabi.Gözünüz kapalı bile çekseniz muhteşem kareler yakalarsınız...

Bu da sisler altında kalmış, yayla yolundan görünen Uzungöl...Yine de çok güzel be!

Tabi bu kadar ilgiye bu kadar kalabalığa ve insanların çevre kirliliğine duyarsız kalmalarına karşılık bize bu güzel karelerinden ne kadar süre daha verebilir bilemiyorum. Umarım daha fazla doğallığından ve yeşilinden ödün vermez bu cennet köşesi.

Şimdi sizi başka bir cennet köşesine götürmek istiyorum ben. Hem de böceğinden insanına kadar her canlının en doğalının bulunduğu bir cennet.

Kapayın gözlerinizi, kapayın kapayın....

He tamam şimdi açabilirsiniz... :)

Tatatatata tammmmm! :)

Yolları müsait olmadığı için otobüsümüzü Uzungöl'de bırakıp, minibüslere binerek, yine muhteşem bir doğanın arasından geçerek Uzungöl'den yaklaşık 1 saat uzaklıktaki Demirkapı Yaylası'na gittik.

Bu manzaranın karşısında olmak nasıl güzel bir his anlatamam... Al bizi kucağına doğa ana! ninniler söyle bize! :)

Her canlının en doğalından...

Yayladan Uzungöl'e tekrar inerken yolun ortasında durup horon oynamaya çalıştık. Çalıştık diyorum çünkü, farkettiyseniz herkes ayrı telden oynuyor :) Ama olsun, herkes çok mutluydu.

 Dere görünce dayanamadık yine durduk, etrafın güzeliğini seyrettik...

E yollarda böyle biraz oyalanınca vakit de epey geçmişti, artık dönüşe geçmemiz gerekiyordu. Zaman olmadığı için çok istememize rağmen Hamsiköy'e sütlaç yemeye gidemeyecektik ama Memiş Ağa Konağı'nı ziyaret edebilecektik.

Ve işte Memiş Ağa Konağı...

1800'lü yılların ortalarında Memiş Ağa tarafından yaptırılan konak, dönemin mimari harikası olarak bilinmekte.

Bu tarihi konak günümüzde restoran olarak  da işletiliyor.

Memiş Ağa, Fatih'in Trabzon'u fethinden sonra Kırım'dan buraya iskanla getirilen 4 aileden biri olan Hacıyakupoğulları'ndan. 

Kırım'dan gelen bu dört aşiret arasında zamanla birbirinden kız alıp verme yüzünden sürtüşmeler başlamış, kan davaları olmuş. Bunun üzerine Memiş Ağa'nın babası olan Hacı Yakup Ağa dayanamayıp pılını pırtını toplayıp Romanya'ya göç etmiş. Ama o zamanlar 15 yaşında bıçkın bir delikanlı olan bizim Memiş, babasının düştüğü bu durumu kabullenememiş ve diğer aşiretlerden intikam almak için Trabzon'a geri dönmüş. 

Gözü kara yiğit bir delikanlı olan Memiş tüm aşiretleri dize getirmiş ve bu kan davalarına bir son vermek için bütün aşiretlerden kendine birer eş seçmiş :) Tabi bulduğu bu çözüm ne kadar iyi niyetli bilmiyorum ama gerçekten işe yaramış. Ve böylece tüm aşiretlerin başına geçerek saygın bir ağaya dönüşmüş Memiş Ağa... Osmanlı yönetimine de çok faydası olan bir ağaymış aynı zamanda.

Tüm aşiretlerden aldığı eşleriyle bu konakta yaşamış Memiş Ağa.

Memiş Ağa Konağı'nı da gezdikten sonra konaklamak ve ertesi gün için enerji depolamak üzere Ordu'ya doğru harekete geçtik.

Artık, Karadeniz'in hayran kaldığım o yemyeşil bölgelerinden yavaş yavaş uzaklaşamaya ve dönüş yoluna geçmeye başlayacaktık. Ama önümüzde koskoca 2 gün daha vardı. Kim bilir ne güzel yerler görecektik? Bir sonraki gün Orta Karadeniz'i fethedecektik mesela, onun heyecanıyla Ordu'da bulunan Anemon Hotel'de tatlı rüyalara daldık.

Kaçıranlar için; turumuzun önceki bölümlerine aşağıdaki linklere tıklayarak ulaşabilirsiniz, henüz yazmamış olduklarımı da bekleyeceksiniz artık :)

1.Gün (Amasya-Samsun)

2.Gün (Ordu-Trabzon)

3.Gün (Çamlıhemşin Rize)

4.Gün (Batum)