Karadeniz Turu 7.Gün (Safranbolu, Amasra) - Mutlu Son :)

Daha dün gibiydi "Karadeniz turuna çıkıyorum heyooo" nidalarıyla heyecanlanmalarım, turu bitirip, fotoları yine heyecanla ve zevkle tarayıp postlar hazırlayıp sizle paylaşmalarım, hey gidi hey! Bak işte son güne geldik.

Son postu da bayrama yetiştirdiğim için ayrıca çok mutluyum. Bundan sonra önümüzdeki postlara bakacağız artık. :) "Ne gezdin be Dilek!" diyenlere duyrulur bayramda gezmiyorum (yani yine evde durmam ama İstanbul dışına çıkmıyorum diyelim :)) İstanbul'un tadını çıkarmak istiyorum bir de vakit olursa Gizem'lere gitmek istiyorum (hangi Gizem olacak canım siz de tanıyorsunuz Atarlı Gizem var ya ona :) ) bayağı aksattık değil mi? (Atarlı Gizem'i bilmeyenler için buraya tıklayıp tanışabilirler :) )

Neyse konuyu dağıtmadan Karadeniz Turu'nun 7. yani son günümüzü anlatmaya başlıyorum hemen.

Tatilin ilk günü ne kadar heyecanlı ve sevimliyse son günü de bir o kadar donuk, yorgun ve sevimsiz oluyor. Yorgunluktan herhalde, tamamlayıp bir an önce evine dönesi geliyor insanın ama bir yandan da yeni göreceğin yerleri merak etmeye devam ediyorsun ve turun bittiğine üzülüyorsun.Yani böyle birbiriyle alakası olmayan saçma sapan hisler taşıyorsun tatilin son günlerinde. İşte böyle garip bir ruh haliyle Batı Karadeniz'in 2 güzel yerini görerek turumuz tamamlanacaktı.

 14.06.2015 Pazar sabahında ilk ziyaretimiz lokumuyla, evleriyle ve tarihi dokusunu kaybetmemiş yapısıyla meşhur olan Karabük'ün güzel ilçesi Safranbolu olmuştu.

Safranbolu'yu "Eski Sfranbolu" ve "Yeni Safranbolu" olmak üzere ikiye ayırmışlar. Bunu neye göre yapmışlar tam olarak anlamadım ama biz "Eski Safranbolu"yu gezdik.

Safranbolu 1994 yılında Unesco Miras listesine dahil edilmiş. Ayrıca tarihi dokusunu, güzelliğinden ödün vermeden koruduğu için de "Korumanın Başkenti" ünvanını almış bu güzel ilçemiz.Safranbolu denilince ilk akla gelen yerlerden biri Hıdırlık Tepesi. Burada harika bir Safranbolu manzarası varmış ama biz çıkamadık maalesef oraya. Sadece Arasta diye anılan çarşısında dolandık. Bi ara da bir diğer güzel manzaraya sahip Hükümet Konağı'na gidelim bari dedik, hatta denedik de ama yokuşu gözümüzü pek kesmediği için yarı yoldan geri döndük

 Hükümet Konağı'nı uzaktan gördük ama zoomladık ve geri döndük. E kolay değil 6 günün yorgunluğu vardı üzerimizde... :)

 Ara sokaklarda dolandık durduk işte :)

 18. ve 19.yy Türk toplum yaşantısını yansıtan Kayamakamlar Gezi Evi'ni gezdik.

Bir zamanlar dünyada bolca safran üretilen sayılı yerlerden biri olduğu için "Safranbolu" olarak anıldığı rivayet edilen bu güzel ilçeyi gezerken her dükkandan tepsilerle fırlayan satıcılar bize meşhur safranlı lokumlarından ikram etti. E biz de hiçbirini kıramayıp hepsinden yedik doğal olarak. :)

Canınız lokum çektiğinde buraya gelip Safranbolu sokaklarında bir kaç tur atarsanız emin olun lokuma doyarsınız hem de hiç para harcamadan :) Lokuma doymamıza rağmen evdekileri de düşündük ve lokum alışverişi de yaptık tabi. E o kadar yedik, almadan gitmek olmazdı :)

Lokumlardan aldığımız enerji tepelere tırmanmamıza yetmese de ara sokaklarda dolaşmaya devam ettik.

Safranbolu'da hiçbir ev diğer bir evin güneşine engel olmuyor. Bu ince ayrıntıyla yapılan evlerin oluşturduğu güzel manzarayı görünce de "keşke İstanbul'daki müteahhitlerin çoğu Doğu Karadenizli değil de Batı Karadenizli olsaydı" diye içimizden geçirmedik değil hani :)

 Damda onarım vardı :)

Merkezde bulunan camiyi ziyaret ettik. Camide herkesin başında toplandığı güneş saati vardı.

Güneş saati.

 Safranbolu'nun bakırcıları da çok meşhurmuş.

Safranbolu'nun en büyük şansızlığı bence İstanbul ile Ankara arasında bir yerde kalması. Yani iki şehire de yakın olduğu için pek çok insan tarafından ertelenmiş bir yer Safranbolu. Oradan geçerken "dönüşte uğrarız" mantığıyla haraket edip ve uğrandığında da "ya yakın işte, yine geliriz" mantığının uygulanmaya devam edildiği ve alel acele bir iki tur atıp, bir kutu lokum alıp geri dönüldüğü bir ilçe olmaktan ileri gidemiyor bazen. Biz de turla gitmemize rağmen bu saçma geleneği bozmadık galiba.

"İnce su kemeri, Hıdırlık tepesi, Yörük köyü, Tokatlı Kanyon, Cam Teras... gibi görülmeye değer pek çok yerine gidemeden "bir dahaki sefere inşallah" diyerek Safranbolu ile vedalaşıp turumuzun son durağı olan Amasra'ya doğru yola koyulduk maalesef.

Ve son durak: Amasra...

İnsan böyle bir manzarayla karşılaşınca ne yapacağını şaşırıyor. Yeşilin ve mavinin birbirine ne kadar yakıştığını, bu iki rengin  aslında birbirinden ne denli ayrılamaz olduğunu bir kere daha canı gönülden onaylıyorsunuz Amasra'da...

Bir sahil kasabası denildiğinde gözümüzün önünde canlanan kareleri burada bolca çekebilirsiniz.

Barış Akarsu katıldığı yarışmada da ondan sonra da memleketi Amasra'yı hiç unutmamış her fırsatta buranın ne kadar güzel bir yer olduğunu anlatmaya çalışmış. Bu sebeple Amasra halkı da onu asla unutmuyor...

Sahilde balıkçı ve kafe alternatifi çok fazla. Bu sebeple İstanbul'a ve Ankara'ya yakın bir tatil beldesi olarak üst sıralarda yer alabilir bence.

Öğle yemeğimizi Amasra'nın meşhur salatası eşliğinde bir balıkçıda yedik. Balığa gömüldük de diyebiliriz aslında :)

İnsan masada böyle bir sanat eseriyle karşılaşınca ilk başta bir afallıyor, ay bunu ne yapacaktık, yiyecek miydik gibi düşüncelere kapılıyor tabi. :) Ama lezzeti de görüntüsü kadar çok güzeldi. Yani bir salataya ilk defa blogumda yer verip anlatıyorum, gerisini siz düşünün artık :)

Kaleye giderken evlerin bahçe duvarlarında böyle kreatif çalışmalarla karşılaştık.

Kalesine de çıktıktan sonra Karadeniz turunu Amasra'da tamamlayıp İstanbul'a dönmek için yola koyulduk.Yorucu ama bir o kadar da eğlenceli bir tur oldu hepimiz için.Yeni yerler görmek, yeni insanlar tanımak çok güzeldi. Umarım böyle güzellikler hayatımzda olmaya devam eder. Gezmek gerçekten çok güzel :) Herkese iyi tatiller, iyi bayramlar...

Turun önceki günleri için;

1.Gün (Amasya-Samsun)

2.Gün (Ordu-Trabzon)

3.Gün (Çamlıhemşin Rize)

4.Gün (Batum)

5. Gün (Rize, Uzungöl, Ordu)

6. Gün (Sinop, Kastamonu)