Damla doğduğundan beri zamanla kavgam bitmedi. Hiçbir şeye yetişememekten, kendime vakit ayıramamaktan yakınır oldum. Ama gel gör ki nefes almak için kısa bir an yakalamışken, Damla uyurken ya da ne bileyim kendime vakit ayırmam için başkaları tarafından bahşedilen nadir anlarda da kendimi Damla'nın fotoğraflarına, videolarına bakarken yakalayıveriyorum.
Az önce de öyle bir ana denk geldim, Uzun süredir hayalini kurduğum bir gecede tek başımaydım, kendimle başbaşa.... Gökhan fuarda, Damla en derin uykuda. Gece ve ben başbaşa... Hiçbir şey yapmadan böyle duvara bakıp zihnimi dinlendirebileceğim upuzuuuuuun bir geceydi tam da hayalini kurduğum.
Buna o kadar ihtiyacım olmasına rağmen Damla uyur uyumaz elimin hemen telefona gittiğini görünce birden bire irkildim ve "fotoğraflar, ne çok vaktimizden çalıyorlar" diye düşünmeye başladım.
Oysa, eskiden bulduğum ilk fırsatta birkaç sayfa kitap okuyan, ya da bir şeyler karalamaya çalışan ben neden hemen telefona sarılıyordum artık bilemiyorum. Bu konuda hatırı sayılır bir suçluluk hissim var itiraf etmem gerekirse.
Hiçbir şey yapmadan boş boş oturmayı özledim diyen ben, neden ilk fırsatta hemen instagrama koşup herkesin o iç geçirilen ya da geçirildiği zannedilen fotolarını layk etmeye koşuyorum? Ya da telefonumdaki fotoların videoların arasında kayboluyorum? Hiçbir şey yapmadan boş boş oturmayı bu kadar özlemişken ve ya da bloga yeni bir sayfa açıp, orada karalamak ruhumu inanılmaz doyuracakken...
Bu fotoğraf merakı nereden geliyordu ayrıca? Ara Güler bile bir instagram fenomeni kadar fotoğraf çekmemiştir ömrü hayatında herhalde.
Neyse ya, "zaman" diyorum, hızlı akıyor... Damla uyanana kadar ben boş boş oturmaya devam edeyim. (söz veriyorum telefonu almayacağım elime) :)
Az önce de öyle bir ana denk geldim, Uzun süredir hayalini kurduğum bir gecede tek başımaydım, kendimle başbaşa.... Gökhan fuarda, Damla en derin uykuda. Gece ve ben başbaşa... Hiçbir şey yapmadan böyle duvara bakıp zihnimi dinlendirebileceğim upuzuuuuuun bir geceydi tam da hayalini kurduğum.
Buna o kadar ihtiyacım olmasına rağmen Damla uyur uyumaz elimin hemen telefona gittiğini görünce birden bire irkildim ve "fotoğraflar, ne çok vaktimizden çalıyorlar" diye düşünmeye başladım.
Oysa, eskiden bulduğum ilk fırsatta birkaç sayfa kitap okuyan, ya da bir şeyler karalamaya çalışan ben neden hemen telefona sarılıyordum artık bilemiyorum. Bu konuda hatırı sayılır bir suçluluk hissim var itiraf etmem gerekirse.
Hiçbir şey yapmadan boş boş oturmayı özledim diyen ben, neden ilk fırsatta hemen instagrama koşup herkesin o iç geçirilen ya da geçirildiği zannedilen fotolarını layk etmeye koşuyorum? Ya da telefonumdaki fotoların videoların arasında kayboluyorum? Hiçbir şey yapmadan boş boş oturmayı bu kadar özlemişken ve ya da bloga yeni bir sayfa açıp, orada karalamak ruhumu inanılmaz doyuracakken...
Bu fotoğraf merakı nereden geliyordu ayrıca? Ara Güler bile bir instagram fenomeni kadar fotoğraf çekmemiştir ömrü hayatında herhalde.
Neyse ya, "zaman" diyorum, hızlı akıyor... Damla uyanana kadar ben boş boş oturmaya devam edeyim. (söz veriyorum telefonu almayacağım elime) :)
başlığı okyunca çekineli dedim yazıyı okuyunca vaz geçtim :)
YanıtlaSil:)
SilBu konuda kendimi kutluyorum. öncelik veriklerim arasında internet yok. ama yine de zaman birçok şeye yetmiyor.
YanıtlaSilyenilmemek lazım bazı şeylere,kontrol bizde olmalı :)
Bu konuda ben de seni kutluyorum zaten. Hayranıyım insanın o içini açan fotolarına. Hem de her şeye böyle düzgün vakit ayırabilmene
SilDilekcim biraz akıntıya kapılıyoruz zannedersem fıtratımızda var bu. Hele ki böyle yorgun argın anneler için görsel akan birşeylere bakmak biraz daha çekici geliyor. Çok dert etme canım inan bana zamanla bu da azalır ve sen yine özündeki bağımlılıklarına dönersin.:) Hızlı tüketim en nihayetinde bu da , bir yerde tosluyor ve keyif vermiyor nedense
YanıtlaSilDengede durmak zor bu akıntıya karşı ama sen özünde öyle bir dengedesin ki yine dengeyi bulursun. Hayatında hiç denge bulamamış insanlar için epey zor olurdu.
Ara Güler için de ne doğru demişsin canım.
Keyfine bak , minnak uyanacak ciyak viyak :D, sen sadece ona hizmet edeceksin :) birkaç dakika için kendinleysen ne istiyorsan yap üzme kendini tatlı annecik :*
O minnak hemen uyandı zaten ve o andan beri yorumlara anca bakabildim :( söylediklerinde çok haklısın o dengeyi de çok iyi hissediyorum ama bazen kaçıyor işte:)
SilMaaalesef aynı hastalık hepimizde var. Kızlarımda var, eşimde var. Ben bir parça kitaplara kaçıyor, müzik dinliyorum. Şöyle bir karar aldık, Cuma günleri ailece hiçbir tekn. araç ile muhatap olmayacağız. İsim Şehir, Sessiz sinema, gibi komik oyunlar oynayacağız. İlk iki hafta yaptık. Çok da eğlendik. Sanırım karar almadan ne telefon ne de tabletten uzak kalabiliyorsunuz.
YanıtlaSilSelamlar..
Ne kadar güzel... Hem aranızdaki bağları güçlendirmiş hem de eğlenceli vakit geçirmiş oluyorsunuz. Her eve lazım:)
SilAnı kaydetmek isterken anın güzelliğini kaçırmak. Teknolojinin hayatlarımızda yarattığı erozyon bu olsa gerek.
YanıtlaSil