Damla'nın Notları (4.Ay)

 (07.12.17 / 07.01.18)

Günler hızla geçiyor ve büyümeye devam ediyorum. Büyümek gerçekten çok zormuş. Anladım ki büyüdükçe dertler de büyüyormuş.

Bu ay en büyük derdim diş etlerim oldu. Çok kaşınıyorlar. Elime ne geçse ağzıma sokmaya çalışıyorum hatta altım açıldığında ayaklarımı bile ağzıma götürebiliyorum. Anlayacağınız derdim çok büyük...

Annemin en büyük derdi ise popomdaki pişikti bu ay. Hayır anlamıyorum ki benim pişiğim annemi neden çıldırtıyor? Popo benim, pişik benim... Kullanmadığımız pişik kremi kalmadı, krem masrafım bez masrafımı sollamış. Allahtan popomu su ve pamukla temizliyorlar da ıslak mendil masrafım azaldı. Yoksa kapıya koyarlardı bunlar beni.

Sevgili pişik kremlerim

Pişiğim bazen biraz azalır gibi oluyor işte annem o zaman çok seviniyor, ama bir sonraki alt açmada bir bakıyor ki yine kızarık... o zaman yine çok üzülüyor. Benim umurumda bile değil, geçer nasıl olsa. Ben sütüme bakarım arkadaş.

Süt demişken, anne sütü favorim olmakla birlikte günde 3 kez Aptamil'e de devam ediyorum, annem tek başına doyuramıyor beni. Bu ayın sonunda 60 cc'den 90 cc'ye çıkardık ölçeği de keyfim iyice yerine geldi. Ama anne sütü vazgeçilmezim...

Bu ayımda, kahkahalarımı sesli atabiliyorum artık, öyle çok değil, çok komik bir şey olursa tabi. Güleryüzümü zaten eksik etmiyorum, bir de sürekli kahkaha atarsam olmaz.

Onun dışında ellerimi ve parmaklarımı daha iyi kullanabiliyorum, annemin yüzünü ellerimle ayrıntılı bir şekilde yoklayabiliyor, jimnastik merkezindeki kuklaları daha iyi kavrayabiliyorum, bir de ellerimi ağzıma daha hızlı götürebiliyorum. Ama hâlâ yüz üstü kalmayı sevmiyorum. Annem bu duruma çok üzülse de yapacak bir şey yok, sevmiyorum. Azcık annem sevinsin diye durur gibi yapıp önümdekileri kemiriyorum sonra sıkılınca ağlıyorum.

Artık kucakta ve destekli bir şekilde oturabiliyorum. Annem beni bazen emzirme yastığını destek yaparak oturtuyor ama ben fazla dayanamayıp yuvarlanıyorum. Bu da eğlenceli bir aktivite ama ben daha çok annemin kucağında evimizi turlamayı tercih ederim. Hele ki annem beni mutfağa götürmüyor mu, işte o zaman mest oluyor, etrafa gülücükler saçıyorum. Annem "biraz büyü de yemekleri sen yaparsın artık" diyor. Evet bunun için daha çok süt içip hemen büyümeliyim.

Mutfakta buzdolabına gülücük atarken :)

Genel olarak sağlıklı ve tasasız bir bebeğim ama geçen gün burnum tıkandı. Gece acile götürüp burnumu açtırdılar. Annem bu işi doktor amcadan kaptı ve daha sonraları her burnum tıkandığında aynı yöntemle kendisi açtı burnumu ve artık hiç tıkanmıyorum.

Genelde annemle birlikte evde vakit geçiriyoruz, canım sıkılmasın diye bana ilginç ilginç oyuncaklar alıyor. Geçen gün çıngıraklı bileklik ve çoraplar almış, bana onları taktı. Ben de hiç umursamadan onlara şöyle kısa bir bakış atarak ellerimi ağzıma sokup diş etlerimi kaşımaya devam ettim. Bu tepkim annemi biraz kızdırdı galiba, biraz söylendi. Ama ne yapayım, benim tek derdim diş etlerim,  hem ben kendi kendime de eğlenebiliyorum bence gerek yoktu bunlara.

Eğlenmek demişken; ilk yılbaşımı da 4.ayımda kutlamak kısmetmiş. Annemle babam yılbaşı ağacı alıp süslediler. Ben de süslerle oynadım, ağacı  istediğim gibi kurcalayamasam da çok eğlendim.  Eminim seneye benim için daha eğlenceli olacak, tabi annem benden korkup da ağacı kurmamazlık etmezse...

Bu ayki favori şarkımız "Ellerim tombik, tombik"ti, annem bu şarkıyı söylerken hep elerimi öpüyor. Bazen de tırnaklarımı kesiyor. Böyle eğleniyoruz işte. Bir sonraki ay görüşürüz, bayyyyy!