Canım Annem'e

Canım annem; sana buradan sesleneceğim aklıma gelmezdi hiç. Umarım bir gün bu yazdıklarımı okur ve dalga geçersin benimle; küçükken günlüklerimi bulup yaptığın gibi. Ah bunu nasıl isterdim bir bilsen... Bir kaç aydır yaşadığımız bu şuursuz kâbustan uyanmayı, ardından sana her şeyi anlatmayı ve hayırdır inşallah deyip sonra normal hayatımıza kaldığımız yerden devam etmeyi ne çok isterdim bilemezsin benim güzel annem...

Şu an karşımdasın ve ben bu satırları, senin o hiç sevmediğin hastane odasında sen melekler gibi uyurken yazıyorum. Bir yanım uyumanı istemiyor çünkü seni uyurken bile çok özlüyorum ben. Seninle sohbet etmeyi,  şakalaşmayı, tv izlemeyi, hatta izlemediğim ve asla izlemeyeceğim dizileri bana ısrarla anlatmanı bile çok özlüyorum biliyor musun? Ama bir yanım da uyumanı istemek zorunda kalıyor, çünkü uyumadığın zaman çektiğin acıları çaresizce izlemeye yüreğim dayanamıyor benim, öyle acılar içinde kıvranmana dayanmak çok zor benim birtanecik anneciğim...

Merak etme, seni hiç yalnız bırakmıyorum. Biliyorum birtanem; sen yalnızlıktan çok korkarsın. Senin düzenli nefes alış verişlerinle saatlerce hiçbir şey yapmadan oturuyorum ben de. Tıpkı bir zamanlar senin benim nefesimi dinlediğin gibi ben de senin nefesinin sesiyle dalabiliyorum artık uykuya biliyor musun? Ama içimde kocaman bir yumruk var anne, uyusam bile ben o yumruğu hep hissediyorum. Sonra boğulacak gibi oluyorum ve uyanıyorum. Tekrar senin nefes alış verişini dinleyip saatlerce oturuyorum öylece. Başka bir şey yapmıyorum, yapamıyorum...

Çok canım acıyor anne. Ve bunu sana söyleyememek daha da acıtıyor canımı. Oysa, sana anlatsam korkularımı, sıkıntılarımı, sen beni hemen teselli ederdin biliyorum ama yapamıyorum...

Başlarda, içimde bu yumruk varken bir de tiyatro oynuyordum, sana bir şey belli etmemek için. Ağlayamamak çok kötüydü, sen gözlerimin içine bakarken kirpiğimde göreceğin bir damladan bile mana çıkarırsın diye ödüm kopa kopa o yumrukla yaşadım haftalarca. Şimdi sen hep uyuyorsun ya, ben rahat rahat ağlayabiliyorum anne. Ama biliyor musun, ağlayınca da gitmiyor bu yumruk. Bir de gözlerim seninkiler gibi hemen şişiyor ağladığım için. Uyuduğundan beri gözlerim balon gibi annem. Bir uyansan ve beni böyle görsen hemen anlayacaksın ağladığımı. Ama sen bu söylediklerimi dert etme, korkma uyan olur mu? Benim cevabım hazır merak etme, üstelik yalan da değil; "çok uyudun, seni çok özledim anne!"